“Αισθάνθηκα σα να γέννησα μία ζωή”

Ζωή σε ένα δεκάχρονο αγόρι που έπασχε από λευχαιμία έδωσε ο 31χρονος Χάρης Λαφατζής, ο οποίος υπήρξε συμβατός δότης μυελού των οστών για τον μικρό ασθενή.

Ο Χάρης, ιδιωτικός υπάλληλος, με καταγωγή από το Δίον, αποφάσισε, ένα χρόνο μετά τη μεταμόσχευση, να μοιραστεί τα συναισθήματά του με τους φίλους του στο Facebook, όπου έγραψε χαρακτηριστικά: 

Όταν το 2015 έδινε στοματικό επίχρισμα (σάλιο) στο σύλλογο “Όραμά Ελπίδας” στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης του Συλλόγου Σαρακατσαναίων Πιερίας “Ο Κατσαντώνης”, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι λίγο καιρό αργότερο θα χτυπούσε το τηλέφωνό του προκειμένου να γίνει δότης μυελού των οστών. Ή μήπως όχι; Όπως ο ίδιος εξομολογείται στο Olympusmera, “ένιωθα ότι θα μου τύχει”. 

Πράγματι τρία χρόνια μετά και συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 2018 οι υπεύθυνοι του Συλλόγου “Όραμα Ελπίδας” τον ενημερώνουν ότι, κατά πάσα πιθανότητα, είναι συμβατός δότης μυελού με ασθενή που πάσχει από λευχαιμία. Πράγματι η εξέταση αίματος το επιβεβαιώνει πανηγυρικά. Είναι συμβατός δότης σε ποσοστό 100%.

Στις 18 του επόμενου Σεπτέμβρη η διαδικασία για τη μεταμόσχευση έχει μπει στην τελική ευθεία.

Ο Χάρης είναι απόλυτα έτοιμος και δίνει το “πράσινο φως” για να ξεκινήσει η διαδικασία που απαιτείται, κυρίως από την πλευρά του λήπτη.

Στις 2 Οκτωβρίου εισάγεται στο κτίριο Στοργή του νοσοκομείου Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης για τον απαραίτητο προεγχειρητικό έλεγχο.

“Το προηγούμενο βράδυ κατάλαβα τι πάω να κάνω” θα πει.

Στις 8:30 της επόμενης μέρας η μεταμόσχευση, με τη μέθοδο της παρακέντησης που πραγματοποιείται με ολική νάρκωση, έχει ξεκινήσει και θα ολοκληρωθεί περίπου δυόμιση ώρες μετά.

Ο Χάρης ξυπνάει και δίπλα του τον περιμένει ένα συμβολικό δώρο από το “Οραμα Ελπίδας”. Μία πλακέτα που γράφει “συμβατός δότης”. Το δικό του, πολύτιμο, δώρο οδηγείται στον λήπτη.

“Αισθάνθηκα σα να γέννησα μία ζωή”

Γνωρίζει ότι ο λήπτης είναι ένα δεκάχρονο ελληνόπουλο που έπασχε από λευχαιμία. Τίποτε άλλο. Ωστόσο αν το επιθυμούν και οι δύο πλευρές θα καταφέρουν να συναντηθούν και να γνωριστούν δύο χρόνια μετά από τη μεταμόσχευση σύμφωνα με ό,τι προβλέπεται.

“Θέλω πάρα πολύ να γνωρίσω το παιδί και πιστεύω θέλει κι αυτό, όπως θα θέλουν, φαντάζομαι, και οι γονείς του. Αισθάνθηκα σα να γέννησα μία ζωή”.

Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη μεταμόσχευση. “Τσιμπάνε οι τρυπούλες στην μέση όταν αλλάζει ο καιρός, ίσα ίσα για να μου θυμίζουν το γεγονός” αναφέρει χαρακτηριστικά.

“Είναι μία απλή διαδικασία που σώζει ζωές”

Ο κυριότερος λόγος που αποφάσισε, ένα χρόνο μετά, να κάνει αυτή την ανάρτηση είναι γιατί, όπως υποστηρίζει, υπάρχει άγνοια για το θέμα. “Η διαδικασία δεν είναι επίπονη και δεν είναι περίπλοκη, ωστόσο γνωρίζουμε ελάχιστα. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να βγει προς τα έξω” επαναλαμβάνει ξανά και ξανά και καταλήγει λέγοντας “ευχαριστώ τον λήπτη που βρέθηκε να είμαι συμβατός του δότης”!