Από την ημέρα που επιβλήθηκαν τα περιοριστικά μέτρα στην Κατερίνη, τα μεσάνυχτα, με το κλείσιμο της εστίασης οι πλατείες γεμίζουν με νέους που προσπαθούν να συνεχίσουν την διασκέδασή τους.
“Είναι νωρίς να πάμε σπίτι. Τί να κάνουμε; Να κοιμηθούμε;” σου απαντάνε γεμάτοι απορία.
Μια άλλη γενιά μεγαλώνει. Λιγότερη ελεύθερη από τις προηγούμενες, περισσότερο όμως συνειδητοποιημένη. Με πλήρη απέχθεια σε καθετί στημένο.
“Τον Τσιόδρα τον γουστάρω ρε φίλε, είναι σαν τον παππού μου αυθεντικός” μας λέει η Μαρία 21 ετών και συνεχίζει “σεβάστηκα κάθε λέξη που έλεγε και το πόσο μεγάλη αγωνία είχε για όλους, η αλήθεια είναι πως τον ιό δεν τον φοβάμαι, κανείς από εμάς δεν τον φοβάται. Καλό θα ήταν να δούμε την ζωή αλλιώς”.
“Να μην λέμε ότι θέλουμε. Ο ιός υπάρχει, όπως υπάρχουν και τόσοι άλλοι. Υπερβολικά όλα αυτά που συμβαίνουν. Δηλαδή άμα πίνεις μπύρες στην πλατεία κολλάει και αν πίνεις μπύρα στο μαγαζί δεν κολλάει; Τί είναι αυτά;” αναρωτιέται ο Παναγιώτης 19 χρονών. “Στο σπίτι προσέχουμε όλοι. Έξω ρε φίλε είναι αλλιώς”.
“Ήπιαμε τις μπύρες μας και ήρθαμε να αράξουμε πλατεία. Να πάρουμε δυο μπύρες από το περίπτερο, να περάσει η ώρα”, μας δηλώνει ο Νίκος 20 χρονών που μας πλησίασε μόνος του ρωτώντας “Γιατί βγάζετε φωτογραφίες;”.
Κοινή διαπίστωση όλων πως το καλοκαίρι που πέρασε ήταν ένα παράξενο καλοκαίρι που “έπρεπε να το ζήσουμε κι αυτό”.
Ο κορονοϊός δεν φοβίζει τους νέους. Στην πραγματικότητα ούτε καν τους “ακουμπάει”. Υπάρχει μεν, δεν είναι όμως και κάτι τόσο επικίνδυνο όπως μας λένε και ζητούν από όλους να χαλαρώσουν.
Σχολιάστε το άρθρο