Οι σταθμάρχες στο ΤΧ1 έχουν οπτική επαφή μόλις για 200 μέτρα- Τα φωτόσημα δεν λειτουργούν
Τριτοκοσμικές συνθήκες επικρατούν στον μεγαλύτερο σιδηροδρομικό κόμβο της χώρας, τον ΤΧ1, στη Θεσσαλονίκη, εκεί όπου συναντιούνται τρεις γραμμές, Αθήνας, Ειδομένης και Αλεξανδρούπολης. Οι σταθμάρχες κάνουν τον έλεγχο της κυκλοφορίας «με το μάτι», και έχουν οπτική επαφή μόλις για 200 μέτρα, από τα φωτόσημα εισόδου μέχρι τα φωτόσημα εξόδου- τα οποία όμως δεν λειτουργούν, είναι πάντα κόκκινα.
Μπροστά τους οι σταθμάρχες έχουν έναν πίνακα με κολλημένες πάνω του αυτοκόλητες ετικέτες με χειρόγραφα σημειώματα, ενώ η κίνηση γίνεται με μπακαλοντέφτερο «αφού αυτό ορίζει η νομοθεσία έτσι θα δουλέψουμε» μας λεν. Τα κόκκινα λαμπάκια αναβοσβήνουν μονίμως, όπως και τα φωτόσημα και ελιγμοσήματα στη γραμμή, τα οποία όμως είναι εκτός λειτουργίας, άρα το κόκκινο φωτόσημο δεν σημαίνει πρακτικά τίποτε.

Στα τυφλά
Όταν το τρένο πατά στις γραμμές η ένδειξη κοκκινίζει στην οθόνη, αλλά «όταν γυρνάμε ένα ψαλίδι δεν σημαίνει ότι είναι ασφαλές. Το λαμπάκι του ψαλιδιού μπορεί να δείξει ότι δεν έχει καθίσει (σ.σ. το τρένο στη γραμμή) γιατί μπορεί να υπάρχει κάποια μηχανική βλάβη. Εγώ σταματάω τα τρένα αλλά πάντα ‘’πέφτουν τηλέφωνα’’ να με ρωτήσουν γιατί σταμάτησα. Εν τέλει πιέζεσαι ψυχολογικά να παραβείς τον κανονισμό ασφάλειας. Εγώ έχω αφήσει τα τρένα να καθυστερήσουν και 2 και 3 ώρες, ποτέ δεν με ένοιαξε η καθυστέρηση» μας αναφέρει ένας μηχανοδηγός υπό τον όρο ανωνυμίας.
Σχολιάστε το άρθρο