Στέλιος Κουρίτας | Ρωσία-Ουκρανία: “Η απομυθοποίηση της ρωσικής αρκούδας”

Πριν από 24 ημέρες, όταν ξεκινούσε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η ρωσική «αρκούδα» θεωρούνταν από την πλειοψηφία του κόσμου ως η 2^η στρατιωτική δύναμη στον κόσμο. Τι έχουμε δει έως τώρα, μετά από σχεδόν ένα μήνα μαχών; Mάλλον τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι!

       Όταν μια χώρα με 60 δισεκατομμύρια δολάρια ετήσιο στρατιωτικό προϋπολογισμό, 1 εκατομμύριο στρατό (άλλα 2 εκατομμύρια εφεδρεία), 1400 μαχητικά αεροσκάφη, 3.500 άρματα μάχης, βαλλιστικούς πυραύλους και άλλα πολλά, επιτίθεται σε μια χώρα με αμυντικό προϋπολογισμό 4 δισεκατομμύρια δολάρια, 200.000 στρατό με απαρχαιωμένο σοβιετικό εξοπλισμό, 120 μαχητικά αεροσκάφη και σχεδόν καθόλου ναυτικό, θα περίμενε κανείς μια άνετη επικράτηση της πρώτης και μια πανωλεθρία της δεύτερης. Αντί αυτού βλέπουμε:

• Η αρχική γρήγορη ρωσική προέλαση έχει ανακοπεί από τη σθεναρή ουκρανική άμυνα και σε πολλά μέτωπα (πλην ίσως του νοτίου) οι ρωσικές δυνάμεις βρίσκονται καθηλωμένες.
• Οι Ρώσοι δεν έχουν καταφέρει να καταλάβουν καμία από τις μεγάλες ουκρανικές πόλεις (πλην της Χερσώνας), γεγονός που τους στερεί σχεδόν όλα τα στρατηγικά πλεονεκτήματα που επιδιώκουν. Κραυγαλέα περίπτωση η Μαριούπολη, όπου ο ρωσικός «εκνευρισμός» λόγω της αδυναμίας κατάληψης της πόλης οδήγησε τη ρωσική ηγεσία στον ανελέητο – τύπου Β’ ΠΠ – βομβαρδισμό της. Αν και την έχουν πλέον ισοπεδώσει, κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα για τους Ρώσους δεν φαίνεται να έχει επιτευχθεί, ενώ έχουν προκαλέσει τον τραγικό θάνατο περισσότερων αθώων αμάχων…
• Οι Ουκρανοί μάχονται μέχρις ενός και έχουν εμπλέξει τους Ρώσους σε έναν θανατηφόρο πόλεμο σε αστικό περιβάλλον, ο οποίος αποτελεί εφιάλτη ακόμα και για τους πιο άρτια εκπαιδευμένους στρατούς και αφαιρεί όλα σχεδόν τα πλεονεκτήματα από τις υπέρτερες επιτιθέμενες δυνάμεις.
• Αν και τα στοιχεία – όπως είναι φυσικό – είναι συγκεχυμένα, οι ρωσικές απώλειες υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τις 10.000 (οι Ουκρανοί τις ανεβάζουν στις 14.000), νούμερο το οποίο προκαλεί ίλιγγο για 24 ημέρες εχθροπραξιών (οι Αμερικανοί έχασαν 2.500 σε 20 χρόνια στο Αφγανιστάν).
• Η ρωσική ηγεσία προσπάθησε να ανανεώσει τις επιτιθέμενες δυνάμεις της και να ξεκουράσει τους καταπονημένους στρατιώτες της πρώτης γραμμής, οι οποίοι το προηγούμενο διάστημα ξεχειμώνιαζαν μέσα στο χιόνι της Λευκορωσίας και του Ντονμπάς προσπαθώντας να μας πείσουν ότι έκαναν ασκήσεις κι όχι προετοιμασίες εισβολής. Ποιους επιστράτευσε; Τους Τσετσένους φανατικούς ισλαμιστές του Καντίροφ, διάφορους έφεδρους β’ διαλογής από τη ρωσική Άπω Ανατολή, Αφρικανούς (!) μισθοφόρους και, τέλος, το περίφημο ρωσικό μισθοφορικό σώμα Βάγκνερ Γκρουπ, γνωστό από τη δράση του στη Συρία, τη Λίβύη και αλλού.
• Παρά το γεγονός ότι δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης των αεροποριών των δύο χωρών, εντούτοις η Ρωσία δεν έχει ακόμα καταφέρει να αποκτήσει αεροπορική υπεροχή στον ουκρανικό αέρα και η ουκρανική αεράμυνα όχι μόνο είναι ενεργή αλλά έχει καταρρίψει και πάμπολλα ρωσικά ιπτάμενα μέσα.
• Πάμε, τώρα, και στα πιο κραυγαλέα που έχουμε δει, όσον αφορά στην οργάνωση της επιμελητείας και της διοικητικής μέριμνας. Τι είδαμε: ρωσικές φάλαγγες χιλιομέτρων, ακίνητες επί μέρες, έρμαιο στις ορέξεις οποιασδήποτε στοιχειώδους αεροπορίας. Ερπυστριοφόρα και οχήματα εγκαταλειμμένα στη λάσπη, ορισμένα να έχουν βληθεί, άλλα με άδεια ρεζερβουάρ και άλλα να ρυμουλκούνται από τους Ουκρανούς και να εντάσσονται άμεσα στις δικές τους δυνάμεις. Ρώσοι στρατιώτες να κάνουν πλιάτσικο σε τοπικά καταστήματα για να σιτιστούν. Ούτε λόγος, βέβαια, για ανεφοδιασμό από αέρος.
• Και κάτι τελευταίο, που το γνωρίζουν ακόμα και οι πρωτοετείς στις στρατιωτικές σχολές: τα τεθωρακισμένα, όταν κινούνται εντός κατοικημένων τόπων και όχι μόνο, ενεργούν πάντοτε συνεπικουρούμενα από αποβιβασμένο πεζικό, το οποίο καλύπτει τα ευάλωτα πλευρά από εχθρικά αντιαρματικά! Προφανώς, η ιδέα του να στέλνουν «ξεκάρφωτα» άρματα μέσα στις ουκρανικές πόλεις και χωριά κι αυτά να γίνονται «η χαρά των Javelin», ανήκε στους στρατηγούς που «συνταξιοδότησε» με το ζόρι ο Πούτιν την προηγούμενη εβδομάδα…             

       Όλα τα παραπάνω ανέδειξαν σε μεγάλο βαθμό τις χτυπητές αδυναμίες της ρωσικής πλευράς, η οποία μόνο «στρατιωτική υπερδύναμη» δεν θυμίζει σε αυτή την αναμέτρηση. Δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί ο πόλεμος κι ότι και να πούμε είναι παρακινδυνευμένο. Σαφώς και οι πιθανότητες παραμένουν σημαντικά υπέρ της Ρωσίας, καθώς η στρατιωτική της υπεροπλία έναντι της Ουκρανίας είναι συντριπτική. Αυτό, όμως, που αναδείχτηκε με τον πλέον σαφή τρόπο είναι η σημασία της αντίστασης, της αυταπάρνησης και της υπεράσπισης της πατρίδας ενάντια σε όλες τις προβλέψεις. Ο ανθρώπινος παράγοντας και το ηθικό που παράγει το δίκαιο του αγώνα, ήταν και εξακολουθούν να είναι οι σημαντικότεροι πολλαπλασιαστές ισχύος ενός έθνους που μάχεται για την επιβίωση του.