Αφορμή για το άρθρο η συμπλήρωση 25 χρόνων από τα τραγικά γεγονότα τον Αύγουστο του 1996 στην Μεγαλόνησο
Οι νεομάρτυρες του Ελληνισμού δεν “πουλάν”!
Η πλειοψηφία της κοινωνίας ασχολείται με άλλα θέματα που δεν έχουν να κάνουν με τη συνέχεια του Έθνους. Το ίδιο και η πλειοψηφία των πολιτικών.
Ο Τάσος Ισαάκ, ο Σολωμός Σολωμού, αλλά και ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, αποτέλεσαν μέρος ενός μαχητικού τμήματος του εξωελλαδικού Ελληνισμού που προσπάθησε να αντισταθεί στον αφανισμό.
Η θυσία τους αφύπνισε προσωρινά συνειδήσεις, αλλά δεν άλλαξε τα δεδομένα στην Κύπρο και τη Βόρεια Ήπειρο.
Η κατεχόμενη Κύπρος και η βάναυση καταπάτηση των δικαιωμάτων του Ελληνισμού στη Βόρεια Ήπειρο «συστήθηκαν» στις νεότερες γενιές μέσω των θυσιών τους. Οι ηρωικοί θάνατοι των τριών, για την Πατρίδα και μόνο για την Πατρίδα, βρήκαν μια – κάποια – απήχηση στις επόμενες γενιές, όχι την απαιτούμενη. Και σε αυτό φέρουν απόλυτη ευθύνη η πολιτική ηγεσία σε Κύπρο και Ελλάδα, πλην των λαμπρών εξαιρέσεων: Του αείμνηστου Κυπρίου Εθνάρχη Τάσσου Παπαδόπουλου και των δύο πρώην Πρωθυπουργών της Ελλάδας Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά.
Αυτοί – και μόνο αυτοί – ανέλαβαν τις ευθύνες τους έναντι των ομοεθνών μας και έκαναν με κάθε τρόπο σαφές ότι το Κράτος το φτιάξαμε για να προστατεύει το Έθνος.
Στους ήρωες δεν πρέπουν δάκρυα. Πράξεις αναγνώρισης της θυσίας τους πρέπουν.
Ο Τάσος, ο Σολωμός, αλλά και ο Κωνσταντίνος, θυσιάσθηκαν.
Έχασαν τη ζωή τους θέλοντας να στείλουν μηνύματα.
Στην Κύπρο ειδικότερα, υπάρχει κατοχή και η μόνη λύση δεν είναι παρά η απελευθέρωσή της (και γιατί όχι η ένωσή της με την Μητέρα Πατρίδα). Όχι η νομιμοποίηση των κατοχικών δεδομένων μέσω σχεδίων υποδούλωσης.
Σχολιάστε το άρθρο