Παρακολουθώ, εδώ και ημέρες, τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για την εστίαση. Από την πρώτη στιγμή και από τη σύνθεση του πάνελ (Γεραπετρίτης – Γεωργιάδης) ήμουν σίγουρος πως ότι κι αν ανακοίνωναν θα άλλαζε άμεσα και δεν θα έχει καμία σχέση με αυτό που θα εφαρμοστεί, όπως εφαρμοστεί, τελικά. Ειδικά αυτό το ελιτίστικο ύφος – «μακριά από τις αρχές και τις αξίες της κυβερνώσας παράταξης» που λέει και ο Κοττάκης – που μεταφέρει τις ευθύνες του κράτους στον ιδιώτη και στη συνέχεια στον καταναλωτή είναι αυτό που με τρελαίνει.
Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα:
- Δεν είναι δουλειά του επαγγελματία της εστίασης να κάνει ελέγχους, για αυτό και μετέπειτα προσπάθησαν να διορθώσουν την κατάσταση με μια εφαρμογή
- Δεν είναι δουλειά του επαγγελματία της εστίασης να διώχνει πελάτες που είναι ανεμβολίαστοι. Για αυτό και οι σφοδρές αντιδράσεις στον κλάδο.
Η κριτική που ασκήθηκε όλες τις προηγούμενες ημέρες, στις αρχικές ανακοινώσεις, μπορεί να έφερε κάποια αποτελέσματα που όμως δεν είναι αρκετά. Τα μέτρα συνεχίζουν να είναι ανεφάρμοστα.
Επίσης, κριτική πρέπει να ασκηθεί και για την ελλιπέστατη ενημέρωση σοβαρών ανθρώπων. Όχι βέβαια αυτών που αραδιάζουν μπούρδες περί 5G, ούτε αυτών που ζούνε ακόμα στο μεσαίωνα, πολλές φορές με τις «ευλογίες» ανθρώπων της ελλαδικής εκκλησίας. Η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν τήρησε ούτε στο ελάχιστο τα συμφωνηθέντα με την πολιτεία, παρόλα αυτά νιώθει διωκόμενη και αποπροσανατολίζει.
Η ενημέρωση για τον εμβολιασμό πρέπει να είναι βασισμένη σε επιχειρήματα και επιστημονικά ευρήματα και να την επικοινωνήσουν άνθρωποι που δεν έχουν «καεί» από τη δημοσιότητα των τελευταίων μηνών και λόγω των πολλών δηλώσεων που φέρνουν αναντιστοιχίες, αντιδράσεις και φόβο.
Τα χαζοχαρούμενα σποτάκια, τα ευχολόγια και οι απειλές των πολιτικών δεν βγάζουν πουθενά και δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Δεν απαντώνται έτσι υπαρκτές ανησυχίες και βάσιμα ερωτήματα.
Τις ώρες αυτές χρειάζεται σύμπλευση και πραγματική εκστρατεία ενημέρωσης, όχι αποκλεισμοί και διχόνοια.
Από την άλλη οφείλουμε να σεβαστούμε ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Αρκεί όμως οι επιλογές του καθενός να μη θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και την ευημερία των συνανθρώπων τους.
Τέλος, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και «θέτει» συγκεκριμένο δίλλημα όπως και σε τόσες άλλες πανδημίες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ή χτίζουμε τείχος ανοσίας και παίρνουμε ότι έχει μείνει από τις ζωές μας πίσω ή δεν χτίζουμε τείχος ανοσίας και αναμοχλεύουμε την ίδια κατάσταση.
Σχολιάστε το άρθρο