Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς τους Σέρβους; (μέρος 1ο)

Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς τους Σέρβους; 

Της Ελίνας Διαμαντοπούλου

*Το άρθρο ξεκίνησα να το γράφω τέλη Ιουλίου, όταν διαφαινόταν ότι η απουσία των Σέρβων και γενικότερα των βαλκάνιων επρόκειτο να στοιχίσει στους επαγγελματίες του τουρισμού του νομού αποκαλύπτοντας παράλληλα το δυσαναπλήρωτο κενό τους αλλά και το γεγονός ότι πολλοί, οι οποίοι εδώ και χρόνια κατέχουν θέσεις ευθύνης και κόπτονται για το τουριστικό προϊόν της Πιερίας, επί της ουσίας μας πουλούν φούμαρα! Δυστυχώς ο “βασιλιάς είναι γυμνός”…

Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί το πλήγμα που επρόκειτο να υποστεί το τουριστικό προϊόν της Πιερίας από την πανδημία του κορωνοϊού. 

Δεν είναι φυσικά μόνο η Πιερία αλλά συνολικά η Ελλάδα που μετρά απώλειες εσόδων. Ήταν αναμενόμενο, θα πουν οι περισσότεροι… 

Οι πρωτόγνωρες συνθήκες κάτω από τις οποίες καλείται ο τουρίστας να κάνει τις διακοπές του, τα lockdown χωρών  που περιορίζουν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο,  μοιραία έπληξαν και το ελληνικό καλοκαίρι. 

Ειδικά στην Πιερία, η καλοκαιρινή έξαρση του κορωνοϊού στη γειτονική Σερβία και ευρύτερα στα Βαλκάνια ήταν η χαριστική βολή για τη Βόρεια Ελλάδα, καταδεικνύοντας επιπλέον μία θλιβερή αλήθεια. Ότι χωρίς τους Βαλκάνιους η Πιερία είναι καταδικασμένη στην αφάνεια και ο όποιος εσωτερικός τουρισμός δεν μπορεί να μας σώσει… 

Μακάρι να μην ήταν έτσι τα πράγματα αλλά δυστυχώς η πραγματικότητα είναι αδιάψευστη. Ο «φτωχός» βαλκάνιος “που αφήνει τα λεφτά του στο Lidl και στα fastfood”, ναι αυτός που κρυφοειρωνευόμαστε και λίγο, αποδείχθηκε ότι είναι αυτός που μας “ξελασπώνει” εδώ και χρόνια… 

Τουλάχιστον αυτό αποδεικνύει το φετινό καλοκαίρι. Ότι χωρίς τους Σέρβους η Πιερία δεν μπορεί να σταθεί στον ανταγωνισμό γιατί πολύ απλά δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να διεκδικήσει το κάτι παραπάνω στην τουριστική «πίτα». 

Όποιος μας βρήκε στο δρόμο του έχει καλώς. Ο Σέρβος, ο Ρουμάνος, ο Κοζανίτης, ο  Βεροιώτης  δηλαδή… Πιο πέρα δε σηκώσαμε το βλέμμα. 

Δε θέλαμε; Δε μας ενδιέφερε; Κακά τα ψέματα. Αποτύχαμε να σχεδιάσουμε το Plan B… Αποτύχαμε γενικώς να σχεδιάσουμε.

Απλώς επαναπαυθήκαμε σε αυτό, το συγκεκριμένο, το σίγουρο. Προσαρμόσαμε και το προϊόν μας αντιστοίχως. «Αφού αυτό θέλουν, αυτό αρκεί και σε μας». 

Μόνο που σήμερα, με τους ξενοδόχους σε όλη την Ελλάδα να αναπροσαρμόζουν τις τιμές τους, προς τα κάτω, με του Έλληνες αλλά και τους ξένους να αναζητούν εναλλακτικές οδικές διαδρομές, η Πιερία φαίνεται ότι δεν αντέχει στον ανταγωνισμό. Η Πιερία φέτος ήταν μόνο η εξόρμηση της Κυριακής. Τίποτα περισσότερο. Αρκεί να ρωτήσει κανείς τους ιδιοκτήτες των μπιτς μπαρ. “Καλές κάποιες Κυριακές, άδειοι Δευτέρα με Παρασκευή”, δηλώνουν.

Ο περίφημος οδικός τουρισμός που ευαγγελιζόμαστε ότι έχουμε μάλλον προτίμησε άλλους προορισμούς (για παράδειγμα, κατά γενική ομολογία, φέτος η Λευκάδα δέχθηκε μεγάλο όγκο οδικού τουρισμού ακόμη και από τη Θεσσαλονίκη που παραδοσιακά επιλέγει Χαλκιδική).

Πάνω στο πρόβλημα-και καλώς- προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε την περιοχή μας ως τουριστικό προορισμό σε ένα κοινό, που αν και μας γνωρίζει, δεν θα «θυσίαζε» μέρος των διακοπών του για να μας επισκεφθεί. Πολύ απλά γιατί δε φροντίσαμε εδώ και χρόνια να μας βάλουμε στον εσωτερικό τουριστικό χάρτη, στοχευμένα και άρα αποδοτικά. Τα όποια αποτελέσματα της φετινής προσπάθειας θα φανούν του χρόνου. Ίσως.

Η δύσκολη αυτή συγκυρία πρέπει να μας προβληματίσει όλους και κυρίως όσους μέχρι σήμερα νόμιζαν ότι έχουν βάλει την Πιερία (δυναμικά κιόλας!) στον τουριστικό χάρτη…

Κάτι κάνουμε λάθος…